En dan lijkt het opeens allemaal weg te zijn. Alle zelfliefde die ik al jaren voelde, weg. De liefde voor mijn lijf, weg. Liefdevol voor mezelf zorgen, weg. Positief over mezelf denken, ja hoor, weg! Zelfs na een aantal modeshows gelopen te hebben en enorm veel afgevallen te zijn, is het weg. Het lijkt opeens allemaal met de noorderzon vertrokken te zijn. Gone with the wind! Poof! Verschwunden! Weg! Er valt een lange stilte.. Mijn hoofd maakt zich zorgen over hoe ik nu weer terug krijg, waar ik al jaren lang aan werkte. Maar mijn gevoel blijft rustig en vertrouwd er op dat het diep in mij verstopt zit en graag gezien wil worden.  

Dat 2020 een bizar jaar was hoeven we niemand meer uit te leggen. Het jaar waarin we letterlijk en figuurlijk naar binnen mochten keren en we onze levenslessen rauw op ons bordje gepresenteerd kregen, zoals alleen 2020 dat kon. Dat 2020 mij zoveel zou leren had ik nooit gedacht. Het was het jaar waarin grenzen aangeven belangrijker werd dan ooit. Net zoals het vragen van hulp geen zwakte maar juist een kracht zou blijken. Deze altijd terugkomende levenslessen dienden zich weer aan. Maar de aller belangrijkste les leerde ik in de zomer van 2020.  

Sorry voor mijn grove taalgebruik in de titel. Het is niet om je af te schrikken of te beledigen. Het is enkel een weerspiegeling van twee woorden waarvan ik nooit had gedacht dat ze één zin zouden vormen in mijn leven. In de zomer van 2021 werd er bij mij baarmoederhalskanker ontdekt. Mijn leven veranderde vanaf dat moment in een rollercoaster from hell. Ik besloot om alles van me af te schrijven om mijn verwerkingsproces te ondersteunen. Toen ik ontdekte dat ook ik behoorde tot de 44% van alle vrouwen in Nederland die géén uitstrijkje laat maken, schaamde ik me. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat 44% een enorm hoog getal is, te hoog! Hier schrok ik van. Ik ben dus zeker niet de enige en het overkomt enorm veel vrouwen! Daarom ben ik van mening dat het belang van het maken van een uitstrijkje veel meer onder de aandacht gebracht mag worden. Want het hele proces dat ik doorliep gun ik geen enkele vrouw. Dit deed mij besluiten om al mijn opgeschreven uitspattingen om te zetten in een blog. Op deze manier hoop ik vrouwen te bereiken die net als ik te nonchalant omgaan met het maken van een uitstrijkje. Laat mijn verhaal een waarschuwing zijn voor hopelijk velen van ons. Het beschrijft mijn persoonlijke weg in de strijd tegen baarmoederhalskanker en wat er kán gebeuren als je het maken van een uitstrijkje verwaarloosd. En voor vrouwen die wellicht hetzelfde proces doormaken: Ik zie jou lieve vrouw. Weet dat je niet alleen bent!

Het stormt buiten. Het gaat er hard aan toe. Soms neemt de wind even flink toe en ontstaat er zelfs onweer. Harde wind van mensen die het niet met elkaar eens zijn en het onweert van de ruzies die steeds hoger oplopen. Mensen die lijken te breken net als de bomen in de storm. Ze raken het contact kwijt met hun eigen wortels en bezwijken in de storm. Steeds meer probeert men elkaar te overtuigen van hun standpunt en vervolgens verdwijnt men in de storm van verdeling. Verwijderd van zichzelf, zoals de omgewaaide bomen. De strijdlust word steeds groter waardoor de tweedeling toeneemt. De storm neemt toe.

Vivre Libre betekend niets minder dan vrij leven. Wanneer je dit blog leest over mijn solo trip naar Frankrijk mag je weten dat mijn huis niet alleen mijn thuis is maar ook mijn werkplek. Een veilige werkplek waar ik al ruim zes jaar, wekelijks lieve kinderen opvang. Daarnaast is het ook een bijzonder plek geworden waar ik workshops en coach sessies geef. De energie in mijn huis voelt daardoor warm, zacht, veilig en helend. Je zult dus vast begrijpen dat ik graag thuis ben maar dat mijn verlangen naar een vivre libre (een vrij leven) en verbinding enorm gegroeid zijn in al die jaren thuis werken. Mijn droom om mijn vaste woonplek in te ruilen voor een huis(je) op wielen en de wereld te verkennen, symboliseert voor mij het ultieme plaatje van vrijheid. Maar is dit ook zo? Of bestaat vrijheid uit veel meer dan het treden buiten de vertrouwde muren van mijn huis? In de zomervakantie van 2022 ging ik op onderzoek.